Integracja sensoryczna to zdolność do odczuwania, rozumienia i organizowania informacji dostarczanych przez zmysły z otoczenia. Są to informacje wzrokowe, słuchowe, węchowe, smakowe, dotykowe, czucia głębokiego – pochodzące z mięśni oraz informacje z ośrodka równowagi. Nasze zmysły odbierają bodźce ze środowiska i przekazują je do mózgu. Mózg organizuje je, przetwarza i pozwala prawidłowo na nie reagować. Integracja sensoryczna wpływa na rozwój dziecka, zdolność do nauki oraz samoocenę.
Gdy niektóre elementy integracji sensorycznej nie funkcjonują prawidłowo może się to przejawiać różnego rodzaju problemami np. z przyswajaniem wiedzy, koncentracją uwagi, zbyt niskim lub zbyt wysokim poziomem aktywności, samooceną lub zachowaniem. Dzieci takie mogą mieć zbyt dużą lub zbyt małą wrażliwość na bodźce. Dzieci nadwrażliwe często drażnią głośne dźwięki, ostre kolory lub światło, nie lubią niektórych ubrań lub konsystencji jedzenia. Dzieci podwrażliwe przeciwnie – poszukują dodatkowych wrażeń, dostarczają ich sobie w różny sposób – wzmożoną ruchliwością, hałasowaniem, nadaktywnością. Są to tylko niektóre z objawów zaburzeń integracji sensorycznej, gdyż jest ich bardzo wiele i są one różnorodne.

Terapia integracji sensorycznej pomaga dziecku przetwarzać bodźce zmysłowe tak, by stanowiły zgraną całość. Systematyczne zajęcia poprawiają spostrzeganie, uczenie się, koncentrację, pewność siebie. Dziecko uczy się lepiej planować, organizować i przeprowadzać swoje działania. Terapia integracji sensorycznej ma postać „naukowej zabawy”, w której dziecko chętnie uczestniczy i ma przekonanie, że kreuje zajęcia wspólnie z terapeutą, Podczas terapii dziecko nie uczy się konkretnych umiejętności, lecz poprawiając integrację sensoryczną wzmacnia procesy nerwowe, leżące u podstaw tych umiejętności. Zajęcia odbywają się w specjalnie wyposażonej do tego celu sali.

 

0 Komentarze

Zostaw komentarz